سال‌هاست که حضور آدم‌های اضافه و بی‌ربط به کاروان‌های اعزامی ورزش در مسابقات مختلف از جمله المپیک‌ها، رقابت‌های جهانی و بازی‌های آسیایی یکی از معضلات بزرگ ورزش کشور است. آدم‌هایی که با پست‌های من‌درآوردی و با هزینه بیت‌المال ویزا دریافت می‌کنند و خرج سفرشان از جیب مردم تأمین می‌شود. می‌گویند این‌ها برای این همراه کاروان اعزام می‌شوند که بروند و با ورزش جهان تعامل کنند. ما که تاکنون نه تعاملی دیده‌ایم و نه چیزی شنیده‌ایم. آنچه دیده‌ایم مسافرت دست‌جمعی عده‌ای کت‌وشلوارپوش بوده که فایده‌ای هم برای ورزش کشور نداشته است. عده‌ای که به‌خاطر حضور آن‌ها جلوی اعزام برخی مربیان و کادر‌های فنی که اتفاقاً حضورشان الزامی هم بوده گرفته شده، افرادی که حتی به‌خاطر مسافرت مجانی آن‌ها قید اعزام ورزشکاران هم به اسم اعزام کیفی زده شده است. 
المپیک پاریس هم از این قاعده مستثنا نبود، اما درد اینجاست که حالا خود آقایان چشم در چشم رسانه‌ها و مردم مدعی می‌شوند که حق‌شان است در چهار سال یک سفر بروند! باشد، بروند مشکلی نیست، اما چرا این سفر شخصی و با هزینه شخصی (البته به قول دبیرکل کمیته ملی المپیک) باید همزمان با المپیک انجام شود، آیا دو نفری که به عنوان سیاستگذار و تصمیم‌ساز عازم پاریس شده بودند، نمی‌توانستند برای اروپاگردی خود زمان دیگری را انتخاب کنند؟! 
مناف هاشمی می‌گوید ما نمی‌توانستیم به درخواست آن‌ها «نه» بگوییم، اما ما می‌گوییم اتفاقاً یکی از جا‌هایی که باید «نه» می‌گفتید، درست همین‌جا بود. قطعاً باید می‌گفتید الان وظیفه شما چیز دیگری است و الان باید به کار ورزش کشور بیایید و بعداً می‌توانید بروید اروپا را نه ۲۴ ساعت که یک‌ساله بگردید که حتماً آقایان خوش‌سفر با توجه به هزینه‌های بالای سفر و بقیه موارد قید این سفر شخصی را به راحتی می‌زدند. هرچند که دفاع از این نوع عملکرد‌ها مسبوق به سابقه بوده و طبیعی است که مسئولان بالادستی از مدیران زیر دست خود حمایت کنند، اما آنچه دیروز از زبان مناف هاشمی، دبیرکل کمیته ملی المپیک در دفاع از سفر شخصی دو عضو هیئت اجرایی کمیته ملی المپیک شنیده شد، در نوع خود بی‌نظیر بود. ظاهراً باید به لیست مأموریت‌های کمیته ملی المپیک یک کار دیگر هم اضافه کنیم و آن نیست جز «اجازه اروپاگردی» که هاشمی صراحتاً عنوان کرد: «اعضای هیئت اجرایی به عنوان سیاستگذار، مدیر و تصمیم‌ساز که باید اسناد را تأیید کنند، آیا نباید در چهار سال یک سفر بروند؟ اگر یک عزیزی با هزینه شخصی خود که حتی هزینه پاریس را داده و پول توجیبی هم نگرفته، ۲۴ ساعت برای کار شخصی برود باید بگویم نه؟ این‌ها چیزی نیست که دستاورد و نتیجه کاروان را زیر سؤال ببرد. آن‌ها در زمان محدود و با اجازه رفتند، آن هم با هزینه شخصی. در برخی دوره‌ها اعضای هیئت اجرایی ۲۰ روز در المپیک حضور داشتند، اما حضور آن‌ها در این دوره بسیار کمتر و گردشی بود.»
طبیعی است که عملکرد و زحمات ورزشکاران ایران با چنین مسائلی زیر سؤال نمی‌رود، اما آنچه باید از جناب هاشمی پرسید، این است که آیا نمی‌شد این سفر شخصی که به قول شما با هزینه شخصی هم صورت گرفته در زمانی دیگر انجام می‌شد تا چنین شائبه‌ای ایجاد نشود. واقعیت این است که حضور چنین آدم‌هایی در کنار کاروان‌های اعزامی ورزش همیشه حاشیه‌ساز و هزینه‌ساز بوده و امروز جای تأسف دارد که از حضور آن‌ها اینگونه دفاع می‌شود. افرادی که هیچ سودی برای ورزش ندارند، اما همیشه پای ثابت سفر‌های خارجی هستند.