به گزارش شهرآرانیوز، برای لیلای ورزش خراسان انگار همین دیروز بود که با ذوق فراوان مدال طلای بازی‌های آسیایی را به گردن آویخت. اما برای محمد دوچرخه‌سواری استان که حالا سی‌سالگی را از سر گذرانده و تجربه سال‌ها مدال‌آوری در این رشته ورزشی را داشته است، یک عمر می‌گذرد؛ عمری از مدال‌های رنگارنگش که گویی دیگر مورد توجه مسئولان ورزش نیست و او را دلسرد کرده است. درست مثل لیلا حیدری که با تک‌مدال بین‌المللی و تاریخی‌اش، یعنی برنز داخل سالن پیست آسیا، آینده روشنی را برای خود ترسیم می‌کرد، اما حالا فقط به یاد و خاطره آن مدال دل خوش کرده است. دو رکاب‌زن نامدار آقا و خانم دوچرخه‌سواری سرعت خراسان‌رضوی این روز‌ها از ورزش قهرمانی به‌عنوان ورزشکار دور هستند، اما به‌تازگی فدراسیون دوچرخه‌سواری فهرستی منتشر کرده که نام آنها در بخش اعضای کادرفنی تیم‌های ملی دوچرخه‌سواری جوانان آمده است؛ موضوعی که سبب شد به سراغ آنها برویم و از علت انصرافشان از رکاب‌زدن در میدان دوچرخه‌سواری جویا شویم.
توقف پیش از حرکت!
لیلا حیدری رکاب‌زن نابغه مشهدی است که سال ۱۴۰۱ توانست در ماده ۵۰۰ متر با زمان ۳۸.۰۳۳ ثانیه به مدال برنز آسیا برسد؛ مدالی که برای ورزش بانوان ایران تاریخی بود و حیدری را به اولین بانوی تاریخ دوچرخه‌سواری ایران بدل کرد که در پیست به مدال آسیایی رسیده است. اما پس از این موفقیت و درحالی‌که همه منتظر درخشش بیشتر و پیشرفت این رکاب‌زن در عرصه‌های بین‌المللی برای کشورمان باشند، حیدری یک‌باره به محاق رفت و دیگر هیچ‌گاه به بازی‌های بین‌المللی اعزام نشد! مسئولان فدراسیون دوچرخه‌سواری بار‌ها حیدری را به بهانه‌های مختلف به مسابقات بین‌المللی نبردند تا این علامت سؤال بزرگ در ذهن ورزش‌دوستان شکل بگیرد که چرا نابغه دوچرخه‌سواری ایران یک‌باره به هیچ مسابقه بین‌المللی دیگری اعزام نشد تا دست‌کم شاید بار دیگر فرصت درخشش برای کشورمان را داشته باشد.
بی‌انگیزگی در اوج جوانی
رکاب‌زن بانوی مشهدی حالا به بی‌انگیزگی مطلق رسیده است. او که هنوز بیست‌سال دارد و دانشجوی تربیت‌بدنی دانشگاه فردوسی است، به‌عنوان مربی تیم‌ملی جوانان بانوان انتخاب شده است و در اوج جوانی و درحالی‌که می‌تواند چند دوره دیگر بازی‌های آسیایی و حتی جهانی برای کشورمان مدال‌آور باشد، به بخش آموزش رفته است! دلسردی این ورزشکار سبب شده است که به مربیگری روی آورد. آموزش ستاره‌های آینده‌ای که شاید آنها هم خیلی زود فروغشان به خاموشی کشیده شود.
وضعیت «سرعت» تلخ و ناامیدکننده است
محمد دانشور دیگررکاب‌زن مشهدی است که سابقه گرفتن مدال آسیایی را دارد؛ نه یک‌بار، بلکه چندبار. دانشور هم مانند حیدری نامش در فهرست کادرفنی تیم‌ملی دوچرخه‌سواری سرعت جوانان قرار دارد؛ با این تفاوت که با توجه به وضعیت سن و سالش، به نظر می‌رسد او در سال‌های آخر رکاب‌زنی‌اش قرار دارد. او در این‌باره به شهرآراورزشی می‌گوید: هنوز در کنار مربیگری رکاب هم می‌زنم و در لیگ‌برتر هم به میدان می‌روم، اما برای حضور در تیم‌ملی و مسابقات بین‌المللی ترجیح می‌دهم در این اوضاع وارد نشوم. دانشور می‌افزاید: متأسفانه فدراسیون ما یکی‌دو سالی است که با رشته «سرعت» زاویه پیدا کرده است و در این بخش نه سرمایه‌گذاری درستی می‌کند و نه ورزشکاران را به اردو و مسابقات بین‌المللی می‌فرستد. رشته سرعت همیشه برای کشورمان مدال‌آور بوده است و مسئولان فدراسیون ما، چون خودشان به رشته‌های دیگر مثل استقامت علاقه دارند، سرعت را کنار گذاشته‌اند. فدراسیون ما زمینه پیشرفت را در این رشته فراهم نمی‌کند و وقتی هم ورزشکار نتیجه نمی‌گیرد، همه‌چیز را پای خود ورزشکار می‌اندازند. تا روزی که هزینه درست و سرمایه‌گذاری خوب برای رشته سرعت انجام نشود، در مسابقات سرعت بین‌المللی برای تیم‌ملی شرکت نمی‌کنم.
رکاب‌زنی استان در وضعیت مطلوب
محمد دانشور و لیلا حیدری با وجود انتقاد از وضع موجود در این رشته ورزشی، عملکرد هیئت استان را مطلوب می‌دانند. حیدری در این‌باره می‌گوید: انصافا طهوریان‌عسکری، رئیس هیئت، تلاش‌های بسیاری می‌کند و فقط او پیگیر احوال من بود. محمد دانشور هم بیان می‌کند: اوضاع دوچرخه‌سواری سرعت کشور خراب است و من نمی‌خواهم درباره استان بگویم. البته انصافا وضعیت استان بد نیست و اگر در کادر اجرایی آدم‌های متخصص‌تر به کار گرفته شوند، بهتر از این هم می‌شود. وی در پاسخ به اینکه آیا هیئت استان به شما پیشنهاد همکاری داده است، اظهار می‌کند: واقعیت آن است که من خودم ترجیح دادم کار نکنم. البته بدم نمی‌آید به استانم کمک کنم و اگر کاری از دستم بربیاید، برای پیشرفت این رشته ورزشی در استان انجام می‌دهم.
source