اقدامات این روز‌های فدراسیون فوتبال، یادآور ضرب‌المثل آفتابه لگن هفت دست، شام و ناهار هیچی است، خصوصاً که تعطیلات نیم‌فصل بهترین زمان جهت لیست کردن آمار و ارقام مسائل و مشکلات فوتبال ایران و بررسی آنهاست. مسائل و مشکلات پرتعدادی که امسال بحث VAR و ورزشگاه‌ها نیز به جمع آن اضافه شدند. دو موردی که اتفاقاً سروصدای زیادی هم به پا کرد، اما درست در شرایطی که انتظار می‌رود هم و غم فدراسیون برطرف‌کردن نواقص یا حداقل کاهش آنها باشد، جناب رئیس چمدان‌هایش را برای سفر به ترکیه بسته است! سفری که بیشتر جنبه تبلیغاتی برای انتخابات اسفندماه را دارد و علی پروین، حسن روشن و امیرقلعه‌نویی نیز او را همراهی می‌کنند!
شاید اگر این سفر صرفاً جهت مذاکره برای برگزاری دیداری دوستانه بین تیم‌های فوتبال ایران و ترکیه بود، مورد انتقاد قرار نمی‌گرفت، اما براساس صحبت‌های شخص تاج، او جهت عقد تفاهمنامه خواهرخواندگی با فوتبال ترکیه است که راه این کشور را در پیش گرفته است. البته گفته می‌شود بحث برگزاری دیدار دوستانه با ترکیه هم در دستور کار قرار دارد، اما واقعیت این است که دلیل اصلی نه مذاکره برای برگزاری دیداری دوستانه که صرفاً برای عقد قرارداد خواهرخواندگی بین فوتبال دو کشور است. قراردادی که بیشتر یک شوی تبلیغاتی است تا اقدامی مؤثر برای فوتبال ایران. مسئله‌ای که تاج خود نیز به خوبی می‌داند. 
فوتبال ایران کم از این تفاهمنامه‌ها امضا نکرده است، مثلاً ژاپن یکی از آن کشور‌هایی است که با فوتبال ایران تفاهمنامه خواهر‌خواندگی امضا کرده، اما همانطور که تاج خود نیز بدان اشاره می‌کند، هیچ منفعتی از امضای این تفاهمنامه نصیب ایران نشده است. البته رئیس فدراسیون فوتبال دور بودن مسافت را دلیل عدم استفاده از این تفاهمنامه می‌داند، اما سؤال اینجاست که اگر بعد مسافت مانع استفاده از چنین تفاهمنامه‌هایی می‌شود، لزوم عقد و امضا کردن آن چیست؟! توجیهات رئیس فدراسیون فوتبال قانع‌کننده نیست، خصوصاً وقتی مراودات فوتبالی قبل از حل مشکلات سیاسی را دلیل بازی با نمایندگان عربستان در ایران می‌خواند، چراکه بر کسی پوشیده نیست سعودی‌ها مترصد کوچک‌ترین فرصت و بهانه‌ای برای بازی کردن با نماینده‌های ایران در کشور ثالث هستند و هیچ مراوده فوتبالی و عقد هیچ قراردادی نمی‌تواند آنها را متعهد کند. با این شرایط تاج ترجیح می‌دهد مسائل را از دیدگاه خود تحلیل کند، تحلیل‌هایی که گاهی نه عامه‌پسند هستند و نه منطبق بر واقعیت. 
رئیس فدراسیون، اما این روز‌ها به جای بررسی مسائل و مشکلاتی که کمک‌داور ویدئویی رقم زده و پیگیری وضعیت ورزشگاه‌ها، اهدافی دیگر را پیگیری می‌کند، اهدافی که می‌توان رد تبلیغات انتخاباتی را صراحتاً در آن دید، چراکه براساس گفته‌های او، بعد از عقد قرارداد خواهرخواندگی با ترکیه، آقایان به دنبال جلب رضایت قطر و امارات برای عقد چنین قراردادی هستند، قراردادی که امارات تا به امروز زیر بار امضای آن نرفته است. 
همکاری با فدراسیون‌های فوتبال سایر کشور‌ها به خودی خود نه‌تنها اتفاق بدی نیست که می‌تواند خیلی هم خوب باشد. البته به شرط آنکه این ارتباط به امضا کردن چند برگه کاغذ خلاصه نشود و منفعتی هرچند اندک برای فوتبال ایران به دنبال داشته باشد! برای نمونه باید پرسید در روز‌هایی که فوتبال ایران با معضل برگزاری بازی دوستانه مواجه بود، کدام یک از کشور‌هایی که تفاهمنامه همکاری (با هر نام و عنوانی) با ایران بسته بودند حاضر به برگزاری یک بازی دوستانه شدند؟ دوری مسافت، بهانه خوبی برای عدم همکاری با ژاپن نیست، وقتی خوب می‌دانیم به دنبال بازی دوستانه با برزیل بودیم و اگر موافقت این کشور حاصل می‌شد، تیم ملی برای برگزاری یک بازی تدارکاتی تا آن سوی کره زمین هم می‌رفت. اما اتفاقات رخ داده نشان داد عقد قرارداد‌هایی تحت عنوان خواهرخواندگی، حتی به معنای دیپلماسی ورزشی و فوتبالی هم نیست که اگر بود باید می‌توانستیم در شرایط سخت از آن استفاده کنیم. اما آیا تا به امروز هیچ سودی از عقد این قرارداد‌های نمایشی نصیب فوتبال ایران شده که رئیس فدراسیون امروز به جای حل و فصل مشکلات، سفر به ترکیه را در اولویت قرار داده است؟!