جوان آنلاین: آبی‌های تهران با انبوهی از مشکلات مدیریتی و البته فنی فصل را شروع کردند و تأثیر آنها در نتایج ضعیف تیم کاملاً مشهود است. درواقع چالش‌ها و حواشی استقلال درست از زمانی شدت گرفت که این باشگاه به هلدینگ خلیج‌فارس واگذار شد تا مثلاً خصوصی شود و از نظر کنفدراسیون آسیا مشکل مالکیت مشترک نداشته باشد، اما همین تصمیم تیم پرطرفدار را به روزی انداخت که هوادارانش نگران سقوط به دسته یک شوند و یک‌بار علیه سرمربی شعار دهند و یک بار علیه بازیکنان. ولی تااینجای کار حتی تغییر مدیرعامل و سرمربی نیز چاره‌ساز نبوده و معلوم نیست چه آینده‌ای در انتظار استقلال باشد. آبی‌ها فصل گذشته با جواد نکونام در آخرین لحظه جام را از دست دادند و نایب‌قهرمان شدند. بااینکه اشتباهات داوری نیز در این مسئله تأثیرگذار بود، منتها کیست که نداند اختلافات درونی باشگاه تأثیر بسزایی در عملکرد تیم گذاشت. انتخاب فرشید سمیعی به عنوان مدیرعامل تصمیم مالک جدید بود و ادامه همکاری با نکونام نیز پروژه سقوط استقلال را تکمیل کرد. هنوز بازی‌های فصل جدید آغاز نشده بود که سرمربی و مدیرعامل وقت رسماً علیه هم اعلام جنگ کردند و هر عقل سلیمی می‌دانست این ترکیب نمی‌تواند به مسیرش ادامه دهد، با این‌حال همه منتظر دربی بودند تا نتیجه تقابل حساس با پرسپولیس تکلیف را روشن کند. استقلال بازهم به رقیب سنتی باخت تا نکونام خودش از سمتش استعفا کند و حداقل از شعار هواداران علیه خود راحت شود، البته مرد پرحاشیه در بازی با السد نیز روی نیمکت نشست و آخرین باخت تیم محبوبش را نیز نظاره کرد ولی نکو عملاً دیگر در استقلال کاره‌ای نبود. مدیران هلدینگ که شناختی از فوتبال حرفه‌ای نداشته و ندارند، با همکاری سمیعی رأی به سپردن هدایت موقت تیم به سهراب بختیاری‌زاده دادند. پرواضح بود که مربی موقت نیز نمی‌تواند معجزه کند. در سه بازی که بختیاری‌زاده سکاندار بود یک برد (برابر هوادار) و دو شکست (برابر النصر و ذوب‌آهن) به نتایج ضعیف استقلال اضافه شد تا پای سرمربی آفریقایی به ایران باز شود. باشگاه استقلال در اقدامی دور از انتظار با پیتسو موسیمانه به توافق رسید و آبی‌ها اولین تیم لیگ‌برتری هستند که هدایت‌شان به مربی آفریقایی سپرده شده است. اگرچه در همان ابتدا برخی‌ها تلاش کردند موسیمانه را سرمربی بزرگ و مطرحی جلوه دهند ولی رزومه و همچنین عملکردش در تیم‌های سابقش، خلاف این ادعا‌ها را نشان می‌داد. در هر صورت مرد سیه‌چرده در همان بازی اول شکستی سنگین مقابل خیبر را تجربه کرد و خیلی زود به عمق فاجعه در استقلال پی برد. هواداران برای آنکه تأثیر تغییر و تحولات را در تیم ببینند شش بازی متوالی صبر کردند تا بالاخره آبی‌ها با عبور از سد فولاد، رنگ پیروزی را دیدند، با وجود این ثبت چهار تساوی متوالی و از دست دادن هشت امتیاز، استقلال را به رده دهم جدول تبعید کرده است و فعلاً خبری از پیشرفت و صعود نیست. تنها نکته مثبتی که از زمان ورود موسیمانه به تهران برای آبی‌ها رقم خورده، تقویت خط دفاع است و اینکه تعداد گل‌های دریافتی استقلال از آن زمان کاهش محسوسی داشته است، ولی این موضوع به تنهایی راه چاره نیست و تا زمانی که تیم مقابل حریفان به در بسته می‌خورد و نمی‌تواند پیروز میدان باشد، خبری از تحول و پیشرفت نخواهد بود. اخیراً احمد شهریاری، رئیس هیئت مدیره از سمتش استعفا کرد و به جای آنکه پاسخگوی عملکرد هشت ماهه‌اش باشد، رفت تا یک نفر دیگر جای او را بگیرد. در فوتبال ما شفاف‌سازی و پاسخگویی به هوادار محلی از اعراب ندارد، درحالی‌که رئیس هیئت‌مدیره شخصاً مسبب تصمیمات اشتباه تأثیرگذاری بود که نقش مهمی در سقوط آزاد استقلال داشته است. گویا هلدینگ پتروشیمی و مدیرانش خیال می‌کنند تنها وظیفه‌شان تأمین بودجه و پول است و تمام انتخاب‌های‌شان نیز بیشتر حول افراد سیاسی می‌چرخد. استقلال نه تنها در لیگ‌برتر بلکه در آسیا نیز نتوانسته انتظارات را برآورده کند، اما همچنان یکی از نمایندگان فوتبال ایران در لیگ نخبگان است و مدیران باشگاه باید به این موضوع نیز اهمیت ویژه‌ای دهند. آبی‌ها نیم‌فصل اول را با چهار تساوی متوالی به پایان رساندند تا تعطیلات را با ناامیدی شروع کنند. عجیب این است موسیمانه بعد از توقف مقابل سپاهان، تمرینات تیم را هشت روز تعطیل کرد! معلوم نیست در سر این مربی آفریقایی چه می‌گذرد ولی پرواضح است که نیم‌فصل دوم شرایط سخت‌تری در انتظار آبی‌ها خواهد بود و تیم استقلال به یک تحول اساسی نیاز دارد.