جلال چراغپور در گفت‌و‌گو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم درباره عملکرد پرسپولیس و استقلال در لیگ برتر و ناکامی این دو تیم در لیگ نخبگان اظهار داشت: این یک مسئله چند بعدی است که هر کدام تحلیل خودش را دارد؛ مثلاً نمی‌توان استقلال و پرسپولیس را با هم در لیگ برتر و آسیا مقایسه کرد و به همین دلیل هر کدام از آن‌ها را باید به تنهایی مورد بررسی قرار دهیم.

وی ادامه داد: درباره استقلال باید بگویم سازماندهی تیمی این تیم را جواد نکونام در دو سال گذشته طراحی کرده بود. این ساختار از ذهن جواد نکونام به همراه کادرفنی‌اش و جایی که در آن فوتبال بازی می‌کرد (اسپانیا) نشأت گرفته شده است. او وقتی به استقلال آمد سعی کرد این ساختار فکری را با مهره‌های خودش در این تیم پیاده کند.

چراغپور تأکید کرد: نکونام سال اول خیلی به موفقیت نزدیک بود و اگر در قائمشهر مقابل نساجی مساوی نمی‌کرد کار تمام بود و قهرمان می‌شد. سال دوم هم به دنبال تکمیل این ساختار بود ولی این وسط اتفاقی افتاد؛ ما در فوتبال‌مان فقط یک جواد نکونام داریم که در اروپا و مقابل بازیکنان مطرح دنیا بازی کرده است. این آدم وقتی ذهنش یک استایل بازی طراحی کرد، حواسش نبود آن استایل ثمره فوتبال اسپانیا است، در حالی که فوتبال ایران قانون خودش را دارد. یعنی به لحاظ بازیکن و دسترسی به آن در ایران شرایط متفاوت است؛ دقیقاً همین جا هم بود که اتفاق بدی افتاد.

کارشناس فوتبال گفت: در واقع جواد نکونام تفکر و رزومه درستی داشت، اما وقتی خواست آن تفکر را بین این نفرات بسازد، موفق نبود و در نتیجه در تیم استقلال حفره و لکه ایجاد شد. مثلاً در دفاع چپ، دفاع راست و دفاع وسط «خلاء» ایجاد شد. این چیزی بود که با رفتن جواد نکونام هم ادامه پیدا کرد و بعد هم کاری از دست بختیاری‌زاده بر‌نمی‌آمد. الان سرمربی خارجی هم با کادر چهار نفره یا صد نفره‌اش باید ابتدا این خلاء را برطرف کند.

چراغپور در ادامه به تشریح شرایط فنی پرسپولیس پرداخت و گفت: درباره پرسپولیس یک بحث این است که این تیم در لیگ داخلی نتیجه می‌گیرد، اما در لیگ نخبگان ناموفق است. پاسخ این است که پرسپولیس برای بازی‌های داخلی بسیار با مواظبت یارگیری کرده و به بهترین شکل جای خالی بازیکنان جدا شده را پوشش داده است. این نشان می‌دهد نگرش هوشمندانه‌ای پشت تیم است و با احتیاط و با نگرش روشنی برخی بازیکنان را از دست داده و به بعضی بازیکنان دیگر میدان بیشتری داده است. کاملاً این را در پرسپولیس می‌بینیم. یکی، دو مهره واقعاً تأثیرگذار نیز خریداری کرده است. این تفاوت نگرش و نگه داشتن «سازمان تیمی» نسبت به تیم‌های داخلی برتری ایجاد کرده است.

وی یادآور شد: حالا سؤال این است که چرا پرسپولیس در آسیا می‌بازد؟ وقتی ما از لیگ داخلی بیرون می‌رویم، همه چیز به سبک فوتبالی که در آسیا بازی می‌شود بستگی دارد. سبک فوتبال باشگاهی آسیا به اندازه «نیم‌کلاس» ارتقا پیدا کرده است؛ آنجایی که از بازنشسته‌های فوتبال دنیا استفاده شده و سایر تیم‌ها هم از بازیکنانی بالاتر از سطح فوتبال‌شان استفاده می‌کنند. بنابراین در این شرایط تیم ما در لیگ داخلی چون سازمان تیمی خود را حفظ کرده شرایط بهتری دارد،‌ اما در آسیا با «نیم‌کلاس» فوتبال بهتر روبه‌رو می‌شود. تأکید می‌کنم سطح لیگ آسیا نیم‌کلاس بالاتر است، نه یک کلاس! یعنی مثلاً اگر مهدی طارمی به جای علیپور نوک پرسپولیس بازی می‌کرد، این تیم نمی‌باخت. آن بازیکن هم ایرانی است ولی متأسفانه یا خوشبختانه بازیکنانی که نیم کلاس از فوتبال‌مان جلوتر می‌افتند به تیم‌های داخلی کمک نمی‌کنند و به خارج از کشور می‌روند. به همین دلیل در باشگاه‌های آسیا موفق نمی‌شویم. الان 10 – 15 سال است شرایط اینگونه است.

چراغپور گفت: حالا سؤال سومی هم وجود دارد که چه به سر سپاهان آمده است؟ مورایس چند سال بالای سر این تیم بوده است؟ سه سال! آیا در سال سوم ما انتظار خلاء در تیم داریم؟ آیا انتظار داریم که مقابل تیم‌های عربی سورپرایز شود؟ پس اینجا چه اتفاقی افتاده است؟! در کشور ما به جای اینکه در دراز مدت مربیان کوچک روی فوتبال ما اثر بگذارند، فوتبال ما روی تفکرات مربیان اثر می‌گذارد. یعنی کم کم مربیان در تفکرات خودشان تجدیدنظر ایرانی می‌کنند. الان می‌بینیم در فوتبالی که سپاهان بازی می‌کند کارهای مخصوص فوتبالیست‌های ایرانی چقدر زیاد شده است. اینها هم همان فوتبالی را بازی می‌کنند که تیم تازه لیگ برتری شده بازی می‌کند.

کارشناس فوتبال کشورمان با آنالیز نوع حرکت بازیکنان داخلی به تسنیم گفت: در فوتبال ایران وقتی توپ را دریافت می‌کنیم، به طور متوسط 75 سانتی‌متر تا یک متر از بازیکن جدا می‌شود. همین موضوع باعث می‌شود بازیکن برای دیدن توپ سرش را پایین بیندازد و در این شرایط مدافع حریف زمانش را تنظیم کند. بنابراین بازیکن ما تحت فشار قرار می‌گیرد. حالا با این توضیح شما بازیکنان رئال، بارسلونا و … را تصور کنید. اگر در میانه زمین توپ یک متر از بلینگام دور شود که دیگر او بلینگام نیست! حالا به یک نحو دیگر به این موضوع نگاه کنید؛ ما توپ را پاس می‌دهیم، اما در گرفتن مشکل داریم. حالا یک بازیکن با بدبختی توپ را گرفته و پاس داده؛ اما چون توپ از پایش در زمان استپ فاصله گرفته دفاع حریف دستش را می‌خواند و پاسش قطع می‌شود. بنابراین وقتی با این شرایط دو پاسش قطع شود دیگر پاس پُر ریسک و نفوذی نمی‌دهد.

چراغپور خاطرنشان کرد: با این شرایط کجا باید این مشکل حل شود؟ در بازی‌های این هفته یک مربی بازیکنش را تعویض کرده اما بازیکن از وسط زمین تا روی نیمکت به مربی فحاشی کرده است. این مشکل‌ها باید کجا حل شود؟ یوهان کرایف یک جمله طلایی دارد و گفته بود «در فوتبال پاس همه چیز نیست، اما بدون پاس نمی‌توان فوتبال بازی کرد». حالا شما فوتبال ایران را ببینید؛ از 10 پاسی که داده می‌شود اگر خیلی خوب بازی کنیم، یک پاس نفوذی می‌دهیم که از دو بازیکن رد شود. در این شرایط رئال مادرید را ببینید؛ دفاع وسط توپ را به طراح می‌دهد، این بازیکن هم موظف است که پاس نفوذی بدهد. ببینید آنها چقدر دقیق به فوتبال نگاه می‌کنند.

انتهای پیام/