جوان آنلاین: سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی ایران بر این باور است که پتانسیل و ظرفیت کشتی فرنگی بار‌ها در عرصه‌ها و آوردگاهی مثل المپیک نمود عینی پیدا کرده است، پس قطعاً وقتی در المپیک لندن توانستیم به سه مدال طلا در کشتی فرنگی برسیم در المپیک‌های بعدی هم می‌توانستیم این نتیجه را تکرار کنیم و اگر چنین اتفاقی رخ نداد باید در زمان خودش آسیب‌شناسی می‌شد: «در دنیای ورزش چیزی به اسم پیش‌بینی نداریم، اما مشخصاً اگر با برنامه‌ریزی و بهره‌مندی از یک تیم پشتیبان جلو برویم و بستر‌های لازم برای کسب مدال فراهم باشد، طبیعتاً کسب نتیجه غیرممکن و محال نخواهد بود.»
رنگرز، اما موفقیت در پاریس را نتیجه قانون‌گرایی و ماحصل یک کار تیمی گسترده می‌خواند: «برای رسیدن به هدف نمی‌توانیم الزاماً از روس‌ها و امریکایی‌ها الگوبرداری کنیم، بلکه باید طبق مقتضیات فنی که کشور دارد به الگوی بومی شده خودمان برسیم. برای نمونه طی دو سال گذشته التزام و تعهد فدراسیون و کادر فنی به چرخه انتخابی تیم ملی و احترام به خروجی این چرخه بود که باعث شد افرادی، چون سعید اسماعیلی و علیرضا مهمدی در سن ۲۱ سالگی موفق به کسب طلا و نقره المپیک پاریس شوند. در اصل بخشی از نتایجی که در المپیک پاریس به دست آمده به دلیل التزام به چرخه انتخابی تیم ملی بود. تعارض و پارادوکسی بین کسب نتیجه و احترام به قانون نمی‌بینم و معتقدم اگر هزینه قانون‌گرایی و قانون‌مداری را پرداخت کنیم و صبور باشیم، نتایج فوق‌العاده‌ای کسب خواهیم کرد. ضمن اینکه اگر نتیجه‌ای به دست می‌آید ماحصل تلاش مجموعه‌ای گسترده است که مربیان جزئی از آن هستند. پس بی‌عدالتی است اگر بخواهیم همه افتخارات را به نام یک نفر سند ششدانگ بزنیم و مثلاً بگوییم تنها حسن رنگرز و محمد بنا این افتخارات را کسب کردند. در واقع یک مجموعه پشت این موفقیت بوده که ما هم جزئی از آن فرآیند ۱۰ ساله هستیم که توسط ورزشکار به ثمر نشسته است. ضمن اینکه در این مسیر قطعاً مربیان سازنده که نه دیده می‌شوند و نه از منابع مالی بهره می‌برند، اولاتر هستند.»
این مجموعه، اما بعد از موفقیت در پاریس دستخوش تغییراتی شد که به گفته رنگرز تقریباً اجباری بود: «فرزاد مجید‌زاده و مجید رمضانی به دلیل حضور طولانی‌مدت در اردو‌های تیم‌ملی عملاً با باشگاه‌هایشان به مشکل خورده بودند، خصوصاً که نوشهر و اندیمشک جزو شهرستان‌های مرجع و الگوی کشتی فرنگی هستند. طالب نعمت‌پور هم به دلیل مسائل خانوادگی امکان حضور کوتاه مدت و موقت را نداشت، به همین دلیل بلافاصله بعد از جدایی آن‌ها از ده‌ملایی که در هر چهار‌رده سنی گذشته در تیم‌های ملی نماینده داشته دعوت به همکاری شد. همچنین از مهدی علیاری، حمزه ارقش مربی سازنده سعید اسماعیلی و محمد صفرزاده خواستیم در کنار حسن حسین‌زاده کمک‌دستمان باشند تا چهار مربی سازنده در تیم‌ملی داشته باشیم.»