با تودیع «تاج‌فیروز» از سمت مدیرکلی ورزش و جوانان خراسان رضوی، خانم «محبوبه میرزایی» به‌عنوان سرپرست این اداره کل معرفی شد. این تغییر، اگرچه در ظاهر تنها یک جابه‌جایی اداری است، اما در واقع، زنگ‌خطری جدی برای بدنه خسته و آسیب‌دیده ورزش استان به‌ حساب می‌آید.

تغییرات مدیریتی در هر ساختاری اجتناب‌ناپذیر است؛ اما طولانی‌شدن دوره سرپرستی به‌ویژه در نهاد‌های حساسی چون اداره کل ورزش، نه‌تنها به اصلاح و تحول منجر نمی‌شود، بلکه آفات بیشتری را هم به‌ دنبال دارد. سرپرست، هرچقدر هم توانمند باشد، با محدودیت اختیارات، ترس از تصمیم‌گیری‌های بلندمدت و عدم ثبات جایگاه، نمی‌تواند نقش محرک و نجات‌بخش را ایفا کند.

در شرایطی که ورزش خراسان رضوی در تمام جبهه‌ها با ضعف، افت و بعضاً شکست‌های پیاپی مواجه شده، زمان، مهم‌ترین دارایی ازدست‌رفته ماست. دیگر فرصتی برای آزمون و خطا باقی نمانده و استان نیازمند مدیریتی پایدار، متخصص و متعهد است؛ نه تعارف، نه معطلی، نه سهم‌خواهی.

*مدیر بعدی باید که باشد؟

از یک مدیرکل ورزش انتظار می‌رود فقط «مدیر» نباشد، بلکه یک رهبر ورزشی باشد؛ کسی که بتواند هم میدان را بشناسد و هم اهالی آن را. بر پایه اصول مدیریت ورزشی، مدیر آینده باید:

دارای شناخت دقیق از بدنه ورزش استان باشد؛ چه در حوزه قهرمانی، چه همگانی و چه زیرساختی؛

تجربه واقعی مدیریت اجرایی در عرصه ورزش داشته باشد، نه صرفاً رزومه پشت‌میزنشینی یا ارتباطات غیرورزشی؛

قدرت برقراری ارتباط مؤثر با فدراسیون‌ها، وزارت و هیئت‌ها را داشته باشد؛

توانایی جذب منابع و حمایت‌های بخش خصوصی را دارا باشد، چون بودجه دولتی به‌تنهایی پاسخ‌گوی نیاز‌های ورزش امروز نیست؛

با رسانه‌ها، افکار عمومی و نخبگان ورزشی گفت‌و‌گو کند، نه تقابل؛ و مهم‌تر از همه، جسارت تصمیم‌گیری، شفافیت در عمل، و استقلال در اندیشه داشته باشد.

استان خراسان رضوی با این حجم از استعداد، سابقه و سرمایه انسانی، سزاوار بلاتکلیفی و فرصت‌سوزی نیست؛ چه در ورزش بانوان، چه در ورزش روستایی، چه در باشگاه‌داری حرفه‌ای و چه در زیرساخت‌ها، مسیر توسعه کُند و آسیب‌دیده است.

امروز بیش از هر زمان دیگری به مدیری نیاز داریم که نه صرفاً از دل سیستم، بلکه از دل ورزش برخاسته باشد؛ کسی که بتواند جای زخم را بشناسد و نسخه‌ ترمیم را بلد باشد. ورزش خراسان، بی‌تابِ ثبات است.