وظیفه رسانه انتقاد سازنده و تلاش برای رفع مشکلات در حوزه‌های مختلف است. طبیعتاً حوزه ورزش نیز از این قاعده مستثنی نیست. خاصیت انتقاد هم این است که مطمئناً به عده‌ای برمی‌خورد، اما در این میان دشمن هم کار همیشگی خودش را می‌کند، یعنی سوءاستفاده، حتی از دلسوزی و انتقاد‌های سازنده بدون اینکه ربطی به آنها داشته باشد. بدون هیچ شکی ساخت ورزشگاه و تجهیز و بازسازی ورزشگاه‌های موجود کشور به آخرین امکانات روز دنیا از شاخصه‌های پیشرفت و توسعه‌یافتگی محسوب می‌شود و در این مورد هم همه هم‌نظر هستیم، اما در خصوص جانمایی و مکان احداث ورزشگاه حتماً اختلاف نظر‌هایی وجود دارد که کاملاً داخلی است و باید در داخل حل و فصل شود و به دیگران، به‌خصوص دشمنان قسم‌خورده این آب و خاک هیچ ربطی ندارد. 
سؤال اینجاست که از کی تا حالا رسانه‌ای که امروز برای عالم و آدم مشخص است سر درش آخور صهیونیست‌ها دارد و از آنچه جلویشان می‌اندازند، نشخوار می‌کند، دلسوز ایران و ایرانی شده است. رسانه‌ای که تنها کارش سیاه‌نمایی از وضعیت کشور در راستای اهداف صهیونیست‌های کودک‌کش است و افتخار هم می‌کند که جیره و مواجب‌بگیر آنهاست. اینکه در تهران ورزشگاه جدید ساخته شود یا نه، اینکه چه نهادی متولی ساخت‌و‌ساز آن باشد یا اینکه بودجه آن چگونه تأمین شود، تماماً بحث‌های داخلی کشور است که در داخل ایران هم باید حل شود پس نیازی به دلسوزی بیهوده آنهایی که مدت‌هاست کمر به نابودی ایران و ایرانی بسته‌اند و برای آن از صهیونیست‌ها بودجه می‌گیرند، نداریم. رسانه‌ای که تشت رسوایی‌اش مدت‌هاست از بوم افتاده و مدت‌هاست در پی جمع‌و‌جور کردن آبروریزی‌هایی است که در سطح جهان رفته و می‌رود. 
رسانه‌ای که تنها آنچه را خود می‌خواهد، می‌بیند و حتی از انتقاد‌های سازنده آنگونه که خود می‌خواهد برداشت می‌کند، نه آنطور که هدف آن انتقاد بوده، نمونه‌اش همانطور که گفته شد ساخت و بازسازی ورزشگاه‌هاست. اینکه یک انتقاد سازنده و درست را با سیاه‌نمایی طور دیگری جلوه دهند، اینکه وقتی گفته می‌شود استان‌های کشور نیاز به ساخت ورزشگاه مجهز و با امکانات دارند را نه بینند و نه بشنوند، اما وقتی از قصور و برنامه‌ریزی اشتباه در مقام انتقاد حرف به میان می‌آید، چنان بر طبل می‌کوبند که گوش‌ها کر شود. 
البته خوب می‌دانیم که این حرف‌ها در رسانه‌های معاند بازتابی ندارد، چون به کارشان نمی‌آید، ولی باز هم تکرار می‌کنیم وظیفه رسانه انتقاد سازنده و تلاش برای رفع مشکلات است، کار دشمن هم دشمنی و سوءاستفاده، حتی از دلسوزی، پس اختلاف داخلی‌مان به خودمان مربوط است، نه رسانه‌های معاند. البته در جهان امروز که فضای مجازی بر آن مسلط است همه آزادند هر طور که دل‌شان می‌خواهد از هر موضوعی برداشت خودشان را داشته باشند، اما حواسمان هست که در این میان دشمن و دشمنی‌هایش بحث جداگانه خودش را دارد. حواسمان هست که حتی انتقاد سازنده نیز می‌تواند موجب سوءاستفاده آنها شود، پس در حالی که دشمنان با بلندگو‌های تبلیغاتی و امپراطوری رسانه‌ای‌شان همچنان دشمنی خود را با چنگ و دندان به ما نشان می‌دهند، ما باید سعی کنیم برای پیشرفت کشورمان با انتقاد‌های سازنده و حرکت در مسیر درست تودهنی محکمی به آنها بزنیم تا درس عبرتی برای همه شود که دیگر کسی در اختلافات سلیقه‌ای خانواده بزرگ و عزتمند ایران جرئت دخالت بیهوده نداشته باشد.