جوان آنلاین: در اوج معروفیت و محبوبیت هنرپیشگی و بازی در فیلم‌های سینمایی با دستمزد بالا و نجومی آن روزگار را رد کرد؛ کاری که برخی چهره‌های کشتی انجام دادند و امروز بیشتر از آنکه نام‌شان با کشتی عجین باشد با بازی در فیلم‌های آنچنانی آن دوران روی زبان‌هاست. 
می‌گفت مردم نباید به خاطر دیدن من پول بدهند به خاطر همین هم همیشه در میان مردم بود؛ قابل دسترس‌ترین قهرمان و پهلوانی که ایران به خودش دیده یعنی «جهان پهلوان تختی»، حالا تختی را برده‌اند در موزه بدون اینکه متوجه باشند او سال‌هاست در دل مردم جای دارد. 
راستی اینها که تختی را برده‌اند در موزه و خودشان هم نیامده‌اند تا حداقل عکس یادگاری بگیرند، اصلاً می‌فهمند عشق و علاقه یک نوجوان که حداقل ۴۰ سال بعد از رفتن تختی به دنیا آمده از کجا نشئت می‌گیرد؟ پاسخ روشن است؛ چه بخواهید چه نخواهید، چه خوش‌تان بیاید یا اینکه برنتابید، تختی متعلق به مردم است و در دل مردم جای دارد؛ همین مردمی که هر سال ۱۷ دی ماه ابن‌بابویه را پر از جمعیت می‌کنند. لازم هم نیست پول بدهند بلیت تهیه کنند، چون خودش اینگونه خواست، خواست در میان مردم بماند و ماندگار هم شد. حالا مردم مثل همان سال‌های دور که دوره‌اش می‌کردند، هر وقت که بخواهند می‌توانند بروند و باز هم دوره‌اش کنند، حالا می‌خواهد وزیر بیاید یا نه، رئیس کمیته ملی المپیک باشد یا نه اهمیتی ندارد، مردم پهلوان‌شان را دلی دوست دارند نه مثل کت و شلوارپوش‌های ورزش، امروز به نوعی و پیش از انقلاب به نوعی دیگر که تا وقتی تختی زنده بود هم نتوانستند تحملش کنند.
اینها فقط حرف و دم از مرام تختی می‌زنند، برای همین است که می‌برندش در موزه؛ جایی که دم دست خودشان باشد نه مردم، ولی حتی برای این هم زحمت آمدن به خودشان نمی‌دهند. تختی را بردند در موزه ولی باید به آنها گفت مردم جهان‌پهلوان‌شان را همانطور که می‌شناختند دوست داشته و دارند و خواهند داشت، حتی بدون آلبوم و شلوارک رفوشده، یادمان نرود ورزشی‌های آن دوره کم در فوت تختی بی‌تقصیر نبودند. یادمان نرود بسیاری از آنها که زیر تابوتش غش و ضعف کردند، بایکوتش کرده بودند. یک کلمه تختی متعلق به مردم است، او را برای خودتان ثبت و ضبط نکنید.