حرف‌های مصطفی کارخانه، پیشکسوت والیبال در خصوص سالن فرسوده و قدیمی فدراسیون والیبال بار دیگر ما را متوجه لزوم بازسازی درست اماکن ورزشی کشور می‌کند. 
روز شنبه وزیر ورزش در مجمع عمومی شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی حر ف‌هایی زد که نشان از عزم جدی وزارت برای بازسازی اماکن ورزشی کشور دارد. در این میان، اما یک نکته مهم وجود دارد و آن اینکه ظاهراً آقایان اماکن ورزشی کشور را فقط در زمین‌های فوتبال و ورزشگاه‌های مربوط به این رشته خلاصه کرده‌اند. 
در اینکه فوتبال بازتاب اجتماعی زیادی دارد و گسترش درست آن روی بقیه مسائل اجتماعی نیز تأثیرگذار است، هیچ شکی نیست، اما حقیقت این است که ورزش ایران اینقدر که با کشتی، وزنه‌برداری، رشته‌های رزمی و حتی والیبال و بسکتبال در دنیا مطرح شده با فوتبال مطرح نشده است، رشته‌هایی که همین حالا به دلیل نداشتن امکانات درست و حتی به قول کارخانه سالن‌های فرسوده با مشکلات زیادی روبه‌رو هستند. 
شاید لازم باشد این نکته مهم را خدمت وزارت‌نشینان و مسئولان شرکت توسعه یادآوری کنیم که مثلاً ورزشگاه بزرگ آزادی تنها محدود به زمین فوتبال آن نمی‌شود و همین حالا پیست دوچرخه‌سواری، سالن ۱۲ هزار نفری کم‌نظیر، دریاچه فوق‌العاده، سالن بسکتبال و سایت‌های تیراندازی آن نیازمند بازسازی درست هستند. شاید باید باز هم متذکر شویم که این ورزشگاه سرمایه ملی است و محدود کردن آن به یک استادیوم ۱۰۰ هزار نفری اگر خیانت به بقیه رشته‌ها نباشد، قطعاً اهمال‌کاری و سستی محض در مورد آنها به حساب می‌آید. 
می‌توان در جای‌جای ایران این وضعیت بغرنج را دید که ورزشکاران چگونه و با چه امکاناتی و در چه فضایی تمرین می‌کنند و مسابقه می‌دهند. اماکنی که باید مورد توجه قرار گیرند توسط شرکتی که وزیر ورزش می‌گوید جزء جدایی‌ناپذیر وزارت است. حرف این است که تنها فوتبال و ورزشگاه‌های آن را نبینید، ورزش کشور ورای فوتبال است و باید کل ورزش مورد توجه قرار گیرد. بازسازی ورزشگاه‌ها اقدامی قابل توجه و درست است، اما انتظار می‌رود این اقدام درست، کامل انجام شود، نه اینکه به یک رشته خاص منتهی شود و البته حتی برای آن رشته خاص هم درست انجام نشود. ورزشگاه آزادی باید کامل دیده و برای تمام آن برنامه‌ریزی شود، کاری که باید در کل کشور و برای تمام مجموعه‌های ورزشی انجام شود.