جوان آنلاین: کسی در جهان فوتبال نیست که نداند مسی با چه دل‌چرکینی‌ای از بارسا خداحافظی کرد، اما باشگاه بارسا هنوز برایش متفاوت‌تر از هر چیز دیگری است، پس باید دلش تنگ حضور در نیوکمپ باشد. تقریباً کسی نیست که نداند رقابت رئال مادرید و بارسلون نه یک نبرد فوتبالی که یک جنگ قومی و قبیله‌ای با سابقه ۱۲۵ سال است؛ نبردی که اگر خوب کنکاش کنید، ریشه آن را در جنگ‌های داخلی اسپانیا خواهید یافت، اما باشگاه رئال برای بارسا پیام تبریک می‌فرستد و ابراز خوشحالی می‌کند بابت اینکه حریفی قدرتمند به نام بارسا دارد. در نهایت هم خود بارسا که برای جشن شکوهمند CAT را رونمایی کرد، عروسک گربه وحشی بومی منطقه کاتالونیا که قرار است از این به بعد آنها را همراهی کند و در دیدار‌های خانگی بارسا حضور پررنگی داشته باشد.
همه اینها را بگذارید در کنار رفتار‌های باشگاهی مثلاً حرفه‌ای فوتبال ایران تا متوجه تفاوت‌ها نشوید. مثلاً اینکه کدام بازیکن را سراغ دارید که بعد از جدایی از یک تیم برایش شاخ و شانه نکشیده باشد. اینجا در ایران فلان بازیکن با اینکه هر چه دارد از یک تیم خاص است و با اینکه دوران بازیگری‌اش را این روز‌ها کمتر کسی به یاد می‌آورد ولی هنوز یک کینه قدیمی را بزرگنمایی می‌کند. اینجا سابقه نداشته، ندارد و حتماً نخواهد داشت که مثلاً دو تیم بزرگ موفقیت یکدیگر را تبریک بگویند، در عوض تا دل‌تان بخواهد یکدیگر را تخریب می‌کنند و موفقیت‌های هم را زیر سؤال می‌برند.
ای کاش واقعاً کمی از این همه حرفه‌ای‌گری را می‌آموختیم. کاش یاد می‌گرفتیم که فوتبال تنها رقابت نیست و حتی می‌توان رقیب را هم دوست داشت. کاش می‌آموختیم که قدردان استادان و زحمتکشانی باشیم که باعث بزرگی و نام‌آوری ما شده‌اند. جشن تولد ۱۲۵ سالگی باشگاه بارسلون شاید برای خودشان صرفاً یک تولد بود، اما درس‌های زیادی برای فوتبال جهان به خصوص فوتبال مثلاً حرفه‌ای ایران داشت؛ درس‌هایی که ما باید آنها را بیاموزیم. درس‌هایی که فوتبال ایران هیچ‌گاه آنها را یاد نگرفته است، اما تا دل‌تان بخواهد کج‌خلقی‌ها و بداخلاقی‌ها را آموخته‌ایم و به کار می‌بندیم.ای کاش واقعاً کمی حرفه‌ای‌گری در اخلاق فوتبال را هم یاد می‌گرفتیم.
source