دیروز خبری روی خروجی برخی از خبرگزاری‌ها قرار گرفت، خبری مبنی بر اینکه کنفدراسیون فوتبال آسیا در حال برنامه‌ریزی برای برگزاری رقابت‌های لیگ ملت‌های آسیاست، رقابت‌هایی شبیه آنچه از یکی، دو سال قبل در اروپا به راه افتاده است، رقابت‌هایی در سطح تیم‌های ملی. هرچند این خبر هنوز در حد ادعای یک رسانه عربستانی است و نمی‌توان در خصوص صحت و سقم آن چیزی گفت، اما حتی شنیدن آن هم می‌تواند ما را به وحشت بیندازد. 
واقعیت این است که فوتبال آسیا در حال پیشرفت است و در این پیشرفت ما همچنان در خم کوچه اول باقی مانده‌ایم. اصلاً انگار همه چیز را به شوخی گرفته‌ایم. هنوز تصور می‌کنیم که آقای آسیا هستیم و کسی بالای دستمان نیست، ولی واقعیت این است که نیستیم. فوتبال ایران به‌لحاظ زیرساخت و امکانات و تجهیزات روز فرسنگ‌ها با فوتبال رو به رشد آسیا فاصله دارد و همین مسئله است که باعث می‌شود شنیدن خبر راه‌اندازی لیگ ملت‌های آسیا برای فوتبال ایران یک زنگ خطر محسوب شود. امروز لیگ نخبگان آسیا، لیگ قهرمانان آسیا و مسابقات مقدماتی جام جهانی در حالی برگزار می‌شود که فوتبال ایران از حق میزبانی محروم است. هرچند برخی کج‌اندیشی‌های سیاسی در این امر دخیل است، اما نمی‌توانیم سر خودمان را کلاه بگذاریم و منکر وضعیت اسفبار ورزشگاه‌ها و نداشتن امکانات شویم. نمی‌توانیم منکر شویم که بابت بروز اتفاقات منطقه و شرایط خاص کشور از گرفتن میزبانی‌ها خوشحال هم شدیم، چون با همان یکی، دو بازی برگزار شده هم آبرویمان رفت. 
حالا فوتبال آسیا در ادامه مسیر توسعه و پیشرفت خود می‌خواهد لیگ ملت‌ها را برگزار کند. سؤال اینجاست که ما چگونه در این تورنمنت بلندمدت و حرفه‌ای حضور پیدا خواهیم یا اینکه اصلاً توانایی حضور در چنین مسابقه‌ای را داریم؟ 
پاسخ این سؤال آینده فوتبال ایران را ترسیم می‌کند، آینده‌ای که با وضعیت امروز حاکم بر فوتبال، به‌خصوص در بخش‌های زیرساختی و تجهیزاتی نمی‌تواند روشن باشد، مگر آنکه از خواب و رؤیا بیدار شویم و حواسمان را جمع کنیم که در اطرافمان چه می‌گذرد. شنیده‌ها حاکی از آن است که کنفدراسیون فوتبال آسیا در حال بررسی ایجاد یک تورنمنت جدید آسیایی برای تیم‌های ملی است، مسابقه‌ای مشابه لیگ ملت‌های اروپا، مسابقاتی که گفته می‌شود از سال ۲۰۲۵ تا ۲۰۲۸ آغاز می‌شود و ممکن است به‌زودی این مسابقات جدید با سیستم کامل آن به صورت رسمی اعلام شود. در صورتی که ایده مطرح شده به شکل رسمی توسط کنفدراسیون فوتبال آسیا اعلام شود، در این صورت تیم‌های ملی قاره کهن درست مانند لیگ ملت‌های اروپا به مصاف هم خواهند رفت. 
در حالت طبیعی باید از شنیدن این خبر خوشحال شویم، از اینکه تیم ملی فوتبال کشورمان می‌تواند به‌صورت مرتب بازی داشته باشد و خود را همیشه آماده نگه دارد، اما واقعیت فوتبال ایران و آنچه جلوی چشمانمان قرار دارد، نمی‌گذارد خوشحال باشیم. لیگ ملت‌های آسیا یک زنگ خطر تمام‌عیار برای فوتبال ایران است، فوتبالی که سال‌هاست از حرفه‌ای بودن تنها خرج‌های میلیاردی آن را یاد گرفته و اینقدر درگیر فساد است که نتوانسته زیربنای خود را محکم کند. فوتبالی که حتی توانایی میزبانی در تورنمنت‌های عادی را هم ندارد. گزارش‌ها از یک شگفتی بزرگ در رابطه با برگزاری مسابقات آسیایی برای تیم‌های ملی پرده برداشته‌اند، ولی ما شاید از این شگفتی کمترین بهره را داشته باشیم، مگر آنکه به خود بیاییم و صدای این زنگ خطر را بشنویم، صدایی که به‌وضوح به گوش می‌رسد.