اعلام حکم جریمه حسین کنعانی‌زادگان، مدافع پرسپولیس برای نزاع خیابانی از سوی کمیته اخلاق فدراسیون فوتبال شائبه‌های زیادی را به وجود آورده که مهم‌ترین آن‌ها مربوط به مرتبط نبودن این اتفاق و این حکم به کمیته اخلاق فدراسیون فوتبال است. اینکه چرا کمیته اخلاق فدراسیون به این موضوع ورود و حتی حکم صادر کرده سؤال مهمی است که البته می‌توان پاسخ مناسب آن را با توجه به وضعیت اسفبار اخلاق در فوتبال و باشگاه‌های آن داد. 
در فوتبال دنیا رسم بر این است که در چنین مواقعی خود باشگاه‌ها دست به کاری شوند و بازیکن خاطی‌شان را احضار و او را جریمه می‌کنند. البته باید توجه داشت که این مسئله تنها در خصوص اتفاقاتی صدق می‌کند که شاکی خصوصی وجود نداشته باشد و مراجع عالی قضایی به پرونده ورود نکرده باشند. بار‌ها هم دیده شده که باشگاه‌های بزرگ جهان بازیکنان خاطی‌شان را گوشمالی داده و جریمه کرده‌اند، اما ….
اما اینجا در ایران اوضاع کاملاً متفاوت است. چرایی‌اش را هم باید در اخلاق حاکم بر فوتبال جست‌وجو کرد. کمیته اخلاق باید هم خارج از وظایف خود در این مقوله ورود کند. طبیعی است وقتی مدیران باشگاه‌های فوتبال در بی‌اخلاقی و عبور کردن از خط قرمز‌های اخلاق‌مداری دست‌کمی از بازیکنان ندارند و حتی روی دست آن‌ها بلند می‌شوند باید هم کمیته اخلاق در کوچک‌ترین پرونده‌ها دخالت کند. حسین کنعانی‌زادگان مطابق عرف فوتبال جهان باید توسط کمیته انضباطی باشگاه پرسپولیس جریمه می‌شد، اما وقتی همزمان مدیرعامل باشگاه پرسپولیس پرونده مفتوح بی‌اخلاقی و استفاده از ادبیات نامناسب دارد و به‌خاطر آن میلیاردی جریمه می‌شود، آیا این باشگاه و مسئولان آن صلاحیت رسیدگی به پرونده بی‌اخلاقی بازیکن‌شان را دارند یا اینکه اصلاً می‌توان از آن‌ها توقع چنین کاری را داشت؟
بنابراین واضح است که باید کمیته اخلاق فدراسیون به این ماجرا ورود کند. البته همین هم نشان از وخامت اوضاع اخلاق در فوتبال دارد. اوضاع وقتی بدتر می‌شود که متوجه شویم، جریمه فعلی مدیرعامل پرسپولیس مربوط به حرف‌های نامربوط چهار ماه قبل اوست و جناب مدیرعامل در طول این چهار ماه باز هم با ادبیات خاص خود از خجالت این و آن درآمده و باید منتظر صدور حکم برای آن‌ها هم باشیم. 
از پرسپولیس مثال زدیم، چون دم‌دست‌ترین اتفاقات در این باشگاه رخ داده بود، والا کسی نیست که نداند بقیه مدیران باشگاه‌ها و بازیکنان تیم‌های فوتبال هم دست‌کمی از سرخ‌ها ندارند و فعلاً صدای بی‌اخلاقی‌های آن‌ها درنیامده است. به عنوان مثال می‌توان به خبر دستگیری‌های متعدد فوتبالی‌ها در میهمانی‌های شبانه، آن‌هم با حالت‌های غیرعادی اشاره کرد که هیچ‌گاه از سوی باشگاه‌ها نه محکوم شد و نه جریمه‌ای برای خاطیان در نظر گرفته شد. تازه سوابق نشان می‌دهد مدیرعاملان باشگاه‌ها با نهایت تلاش سعی در لاپوشانی ماجرا و فراری دادن مجرمان هم داشته‌اند. حالا این متخلفان و این کمیته اخلاق فدراسیون فوتبال که باید جور بی‌اخلاق حاکم بر فوتبال و باشگاه‌هایش را بکشد. هرچند که نباید از قصور این کمیته هم طی تمام سال‌های گذشته به‌سادگی گذشت، چراکه اگر کمیته اخلاق و انضباطی فدراسیون فوتبال طی این سال‌ها با خاطیان درست برخورد می‌کردند و باشگاه‌ها را هم موظف به برخورد درست با متخلفان می‌کردند، امروز شاهد این حجم از بی‌اخلاقی در بین مدیران و بازیکنان فوتبال نبودیم.