زمان‌بندی نادرست حتی یک کار خوب و درست را هم با چالش روبه‌رو می‌کند، درست مثل بازسازی و تجهیز ورزشگاه‌ها. فدراسیون فوتبال کار درست بازسازی ورزشگاه‌ها را در بدترین زمان ممکن آغاز کرد تا چالش‌ها روز به روز بیشتر شود. 
چالش‌های کمبود زمین و ورزشگاه برای برگزاری مسابقات فوتبال حالا کار را به جایی رسانده که مسئولان ریز و درشت ورزش و فوتبال بدون در نظر گرفتن قوانین و مقرراتی که ملزم به اجرای آن هستیم، وعده‌های آنچنانی می‌دهند. نمونه‌اش دیروز اتفاق افتاد، جایی که وزیر ورزش گفت استقلال می‌تواند از النصر عربستان در ورزشگاه تختی پذیرایی کند. صرف‌نظر از مسائل امنیتی و شهری که در خصوص استفاده از ورزشگاه تختی باید حتماً مورد توجه قرار گیرد، گویا جناب وزیر فراموش کرده که نمی‌توان هر وقت که دلمان خواست ورزشگاه محل میزبانی‌مان را تغییر دهیم. مطابق قوانین درخواست تغییر استادیوم میزبان باید تا ۳۰ روز قبل از برگزاری بازی ارائه شود، اما دیدار استقلال – النصر قرار است یکم آبان‌ماه انجام شود. تازه این در شرایطی است که با یک ورزشگاه آماده روبه‌رو باشیم، نه ورزشگاهی که هنوز کسی به درستی از وضعیت آن خبر ندارد و اصلاً معلوم نیست به تأیید ناظران ای‌اف‌سی برسد یا نه!
اما این ماجرا تنها مربوط به لیگ نخبگان و لیگ قهرمانان آسیا نیست و امروز حتی برگزاری رقابت‌های لیگ برتر هم با چالشی جدی روبه‌رو شده است. چهارشنبه قرار است دربی پایتخت در اراک برگزار شود! سرخابی‌های تهران از ابتدای فصل آواره شده‌اند و هر روز و هر هفته در جایی بازی می‌کنند تا امروز با وجود اینکه این دو تیم هر جا غیر از تهران بازی کنند میهمان هستند، هر طور شده خود را با این وضعیت وفق داده‌اند، اما ماجرای دربی کاملاً متفاوت است. 
دربی جمعیت زیادی را به ورزشگاه می‌کشاند و مهم‌تر اینکه مورد توجه کنفدراسیون آسیا و علاقه‌مندان به فوتبال در قاره کهن است. بنابراین شناسنامه فوتبال ایران به حساب می‌آید. حالا تصور کنید این دربی در ورزشگاهی برگزار شود که بسیاری از امکانات مورد توجه کنفدراسیون فوتبال آسیا و فیفا را ندارد و اصولاً نمی‌تواند داشته باشد. در چنین شرایطی تصمیم‌هایی اتخاذ می‌شود که ممکن است با قوانین فوتبال همخوانی نداشته باشد و این می‌تواند زمینه‌ساز بروز مشکلاتی جدید باشد. چالش و مشکلات نداشتن ورزشگاه استاندارد یک طرف، تخطی از قوانین هم طرف دیگر، فوتبال روز‌های پرالتهابی را می‌گذراند، روز‌هایی که می‌شد با برنامه‌ریزی بهتر و دقیق‌تر خیلی راحت‌تر و با دردسر کمتر از آن‌ها عبور کرد، اما برنامه‌ریزی نادرست برای یک برنامه درست کار را به اینجا رسانده است. فعلاً فوتبال ایران مانده و یک ورزشگاه نصفه و نیمه در شهر قدس تهران، ورزشگاهی که به نظر می‌رسد اگر آقایان به جای وعده‌وعید‌های آنچنانی و غیرعملی فعلاً بتوانند آن را هر روز بهتر از روز گذشته تجهیز کنند، بسیار آبرومندانه‌تر از این است که سرخابی‌ها از این شهر به آن شهر آواره باشند و هر روز تن و بدنمان بابت گزارش‌های ناظران کنفدراسیون فوتبال آسیا بلرزد. در پایان تمام این گفته‌ها و نگفته‌ها باید اذعان کنیم که‌ای کاش فدراسیون زودتر و بابرنامه‌تر به فکر تجهیز و بازسازی ورزشگاه‌ها می‌افتاد، البته‌ای کاش….