ساعی و دبیر با همه حملاتی که از درون جامعه تکواندو و کشتی علیه ایشان صورت می‌گرفت و حتی داستان‌های سیاسی نیز باعث فشار‌های مضاعف بر این دو نفر بود، باز هم با تکیه بر تجربه قهرمانی، علم مدیریتی و سابقه تقنینی خود، توانستند دو فدراسیون بهم ریخته را سر و سامان بدهند.
گروه ورزشی: یک المپیک دیگر هم تمام شد و کاروان ایران با مدال‌های کشتی و تکواندو توانست در رتبه ۲۱ قرار بگیرد. کاروانی که متأسفانه جز در این دو رشته و جرقه‌های مهدی الفتی در ژیمناستیک و رضا علیپور در سنگ‌نوردی، ناموفق بود و تمام بار بر روی دوش دو فدراسیونی قرار گرفت که با مدیریت پرقدرت دو قهرمان بزرگ المپیکی تاریخ ورزش ایران، هادی ساعی و علیرضا دبیر، توانستند درخششی ویژه داشته باشند. شاید عده‌ای برای توجیه از اعداد و ارقام موفق کاروان سخن بگویند، اما واقعیت جز این است و باید بر اساس آن چه که رخ داده، تحلیل کرد.
به گزارش بولتن‌نیوز، ساعی و دبیر با همه حملاتی که از درون جامعه تکواندو و کشتی علیه ایشان صورت می‌گرفت و حتی داستان‌های سیاسی نیز باعث فشار‌های مضاعف بر این دو نفر بود، باز هم با تکیه بر تجربه قهرمانی، علم مدیریتی و سابقه تقنینی خود، توانستند دو فدراسیون بهم ریخته را سر و سامان بدهند. وضعیت کشتی آزاد و فرنگی و رتبه این دو تیم زمانی که دبیر رییس فدراسیون شد، کاملا مشخص است و ارزش کار او وقتی روشن می‌شود که ببینیم همه دنیا در مقابل نتیجه کار‌های عمرانی او در کمپ تیم‌های ملی کشتی سر تعظیم فرو می‌آورند.
ساعی نیز با همین شرایط و حتی وخیم‌تر در فدراسیون تکواندو مواجه بود. تکواندوی ایران در المپیک قبل ناکام مانده بود و در رقابت‌های جهانی نیز از روز‌های اوج فاصله‌ای محسوس داشت. در این شرایط با حضور قهرمان دو دوره المپیک، شرایط تفاوت محسوسی کرد و از کاروان چهار نفره تیم‌های ملی بانوان و آقایان تکواندوی ایران، چهار مدال مرغوب به دست آمد. اتفاقی بزرگ که سال‌ها بود دیگر کسی توقع به وقوع پیوستن آن را نداشت، اما این حماسه رقم خورد. خصوصا که نه تنها بعد از ۱۶ سال تکواندوی ایران طلایی شد، بلکه دو دختر تکواندوکار ایران هم با عملکردی کم‌نظیر و تاریخ‌ساز روی سکو رفتند و یک نقره و یک برنز از المپیک پاریس صید کردند.
مسیری که دو فدراسیون کشتی و تکواندو بعد از حضور دبیر و ساعی طی کردند، می‌تواند همان خط سیری باشد که باید برای حداقل سایر رشته‌های موفق و مدال‌آور کشور در پیش گرفت. البته که در فدراسیون وزنه‌برداری توقع اتفاق بهتری می‌رفت، اما باز هم می‌توان به این فدراسیون و مشابه آن وقت داد تا خود را ارتقا بدهند. نمی‌شود تا مجددا دو سه سال دیگر را در خواب به سر ببریم و یک سال مانده به المپیک بعدی، یادمان بیاید که ما نیاز به مدال داریم و باز هم دست به دامان کشتی و تکواندو شویم.
source