بازی‌های المپیک ۲۰۲۴ پاریس هم به اتمام رسید و ورزشکاران کشور عزیزمان با ۱۲ مدال رتبه ۲۱ بازی‌ها را کسب کردند. سوالی که مطرح می‌شود این است که چرا مدال اوری صرفا متمرکز بر چند رشته کشتی، وزنه برداری و تکواندو شده و خبری از مدال در سایر رشته‌ها نیست. پاسخ را در متن زیر دنبال کنید.

شعارسال: برای روشن شدن موضوع به شیوه تمرین و امکانات در اختیار ورزشکاران برخی کشور‌ها نگاه می‌کنیم. بعنوان مثال امکانات در اختیار شناگران برخی از کشور‌ها را در ویدئوی زیر ملاحظه کنید. دقیقا مثل امکانات در اختیار شناگران ایران. هه، هه و زهر مار.

آمریکا و استرالیا چگونه می‌توانند در بازی‌های المپیک ۳۰تا ۴۰ مدال فقط در ورزش شنا بگیرند؟ پاسخ ساده است. استعداد یابی ورزشی می‌کنند، امکانات در اختیار می‌گذارند، مربی تراز اول می‌آورند، چند سال تمرین و حمایت از زندگی ورزشکار می‌کنند و در نهایت ورزشکاران کشورشان به مدال المپیک می‌رسند.
این عبارت را مقایسه کنید با صحبت‌های مهدی الفتی ژیمیناست کشورمان و تفاوت‌های قائل شده بین دو ورزش ژیمیناستیک و فوتبال. ورزش ایران به روایت یک فیلم ۵۲ ثانیه‌ای! هم فوتبال و هم ورزش ایران صنعت نیستند، سودده نبودند، بی‌هدف دنبال می‌شوند و از همه بدتر خروجی چندانی ندارند. اگر بدانیم چه پول‌هایی در پشت پرده حیف و میل می‌شود.

در نمونه‌ای دیگر، فضایی که سنگنورد‌های آمریکایی تمرین می‌کند را مقایسه کنید با جایی که رضا علیپور سنگنورد ایرانى تمرین می‌کند. جایی که خودش با هزینه خودش ساخته است.

هدف ما، سیاه نمایی و توجیه گری برای عدم کسب مدال نیست. اما فراهم سازی حداقل امکانات نیز حق ورزشکاران حوزه قهرمانی کشور است. نیازی هم به تخصیص بودجه‌های آنچنانی نیست، کافی است جلوی ریخت و پاش و اقدامات بدون اولویت و فساد‌های ورزشی، گرفته شود.

پایگاه تحلیلی خبری شعار سال، برگرفته از فضای مجازی