این روز‌ها به‌صورت طبیعی باید از مدال‌آوری و درخشش ورزشکاران کشورمان در میدان المپیک بنویسیم، از آن‌هایی که در طول تمام این سال‌ها زیر سایه سنگین یک رشته عزیزکرده به نام فوتبال قرار دارند و تلاش‌هایشان، حتی در مسابقات جهانی هم چندان دیده نمی‌شود. این روز‌ها باید از آن‌ها نوشت، اما چه کنیم که فوتبال حتی در اوج المپیک و زمانی که در بزرگ‌ترین آوردگاه ورزش جهان هم غایب است تنها کاری که می‌تواند برای ایران انجام دهد، آبرو ریزی است!
بله، درست خوانده‌اید؛ آبروریزی، تازه این حرف ما نیست، این حرفی است که خود مهدی تاج، رئیس فدراسیون فوتبال بعد از بازی سه‌شنبه شب هفته گذشته به زبان آورد که آبرویمان رفت. تاج درست می‌گوید، آبرویمان رفت! تمام آن‌هایی که سه‌شنبه شب هفته گذشته بازی سپاهان و شباب‌الاهلی را تماشا کردند، به‌وضوح دیدند که چمن ورزشگاه نقش‌جهان به عنوان بهترین ورزشگاه حال حاضر کشور چه وضعیتی داشت و دارد. همه دیدیم که چگونه آبرویمان رفت، اما یک سؤال اصلی از هفته پیش تاکنون بدون جواب باقی‌مانده است. 
سؤال این است که چه کسی مسبب این آبروریزی است؟ اصلاً باید یقه چه کسی را گرفت؟ شرکت توسعه و تجهیز، فدراسیون فوتبال، سازمان لیگ، مسئولان ورزش استان اصفهان یا مسئولان ورزشگاه؟ واقعاً چه کسی مسبب این آبروریزی است؟! خیلی راحت همه تقصیر را گردن هم می‌اندازند. فدراسیون فوتبال این روز‌ها با سروصدای زیاد مشغول انجام کاری است که باید خیلی زودتر از این‌ها به فکرش می‌افتاد. بازسازی ورزشگاه‌ها هرچند کار بزرگ و مهمی است، اما زمانبندی بد آن باعث شده تا همه چیز زیر سؤال برود. اینکه تنها یک ماه به لیگ ورزشگاه‌های اصلی به دست تعمیر سپرده شود، اینکه تیم ملی برای انجام بازی ۱۵ شهریور خود بدون ورزشگاه بماند، فقط یک چیز را ثابت می‌کند اینکه ما در طول تمام این سال‌ها فقط از ورزشگاه‌هایمان استفاده کرده‌ایم، بدون اینکه توجهی به مرمت و بازسازی آن‌ها داشته باشیم و بدتر اینکه حالا که به فکر باز‌سازی افتاده‌ایم، نتوانسته‌ایم زمانبندی درستی برای آن تعریف کنیم که اینگونه برای انجام مسابقات مهم با چالش روبه‌رو نشویم. 
همه خوب می‌دانند که زه‌کشی و مرمت چمن ورزشگاه یک پروسه زمانبر است، اما اینکه این مسئله از سوی مسئولان ورزشگاه نقش‌جهان به عنوان یک بهانه برای رسیدگی نکردن به ورزشگاه عنوان شود یک توجیه غیرمنطقی است که فقط برای فراراز پاسخگویی عنوان می‌شود و بس. واقعیت همان است که عنوان شد؛ فوتبال تنها از ورزشگاه‌ها استفاده کرده و حالا آن‌ها را به وضعیتی رسانده که فقط باعث آبروریزی کشور می‌شوند. ورزشگاه‌ها به عنوان سرمایه‌های ملی ورزش کشور باید بیشتر و بهتر مورد توجه قرار گیرند، چون باید با بهترین وضعیت تحویل نسل‌های بعدی داده شوند. فدراسیون فوتبال هرچند بدموقع، اما اقدام خوبی را آغاز کرده است، اقدامی که امیدواریم فقط شعاری نباشد و شاهد باشیم امروز که زمان را از دست داده‌ایم، حداقل صاحب چند ورزشگاه درست و حسابی شویم.